سخنی چند از بزرگان

  خدا زمین را مدور آفرید تا انسان بداند همان وقت که فکر میکند به آخرخط رسیده تازه   در نقطه ی شروع قرار دارد.  

 

اگر می توانستم به جوانی باز گردم باز هم تمام آن اشتباهات را میکردم اما قدری زودتر. 

خوش بختی یعنی هماهنگی آمال ما با حوادث روزگار.

سعادت طولانی به دلیل طولانی بودنش دیگر سعادت نیست. 

برای پیدا کردن دوست باید یک چشم را بست و برای نگه داری آن هردورا.  

زنده بودن یعنی رنج کشیدن،اما برای رنج خویش معنایی یافتن،یعنی تداوم هستی. 

بهتر آن است که انسان به دوزخ حکم براند تا در بهشت خدمتگزاری کند.  

فضیلت پرهیز از رذیلت نیست،بلکه بی میلی نسبت به آن است. 

چیزی وحشتناک تر از این نیست که اعمال یک انسان تابع اراده ی انسان دیگری باشد.   

هرگز در مسیر پیموده شده گام بر ندارید چون این راه به همان جایی میرسد که دیگران رسیده اند. 

با مشکلات میجنگیم که به آسایش برسیم.وقتی به آسایش رسیدیم آن را غیر قابل تحمل می یابیم.