بسم الله الرحمن الرحیم
خدایا، ستایش برای توست که میدانی و میپوشانی ، و با این که از باطنِ همه خبر داری ، عافیت میبخشی. هر یک از ما چون خود را به عیب و کاستی آلود، او را مشهور خاص و عام نساختی ، و چون دست خود را به زشتها گشود، رسوایش نخواستی ، و چون در پنهان بدیها را مرتکب شد، آنها را آشکار نکردی. چه بسا نهی تو را که مرتکب شدهام، و چه بسا امر تو را که از آن سر پیچیدهایم، در حالی که تو ما را بر آن امر و نهی آگاه کرده بودی. چه بسا گناهان که انجام دادهایم و چه بسا خطاها که از ما سر زده است و تنها تو از آنها باخبر گردیدهای، نه دیگر بینندگان، و تو بیش از دیگران بر افشای آنها توانا بودی . عافیت تو برای ما ، پردهای بود در برابر چشمانشان ، و سدّی بر سَرِ راه گوشهاشان . چنان کن که آن اسباب شرمندگی ما که پوشیده داشتهای ، و آن زشتی و عیب که پنهان نمودهای ، پندی باشد برای ما ، و ما را از بد رفتاری و آلوده شدن به گناه باز دارد ، و مایهی کوششی شود برای رسیدن به توبهی معصیت زدا و در آمدن به راه پسندیده . وقتِ این کوشش را نزدیک ساز و ما را به غفلت دچار مکن ؛ چرا که ما روی نیاز به درگاه تو آوردهایم و از گناهان به سوی تو باز گردیدهایم. خدایا ، درود فرست بر محمد و خاندان او که ایشان را از میان آفریدگانت برگزیدهای ، نابترینِ مردمان و پاکیزگاناند ، و چنان کن که ما، آن سان که خود فرمان دادهای، گفتههایشان را به گوش جان بشنویم و حُکمشان را فرمان بریم. الهی آمین یا رب العالمین ...